Üç gündür instegramımı dondurdum ve twitterdan çıkış yaptım. Aslında twitterı da donduracaktım fakat twitter bir ay açmadığın takdirde hesabını tamamen siliyor. 2012 den beri var olan bir emeği silmeye gönlüm el vermedi.
İnstegram kullanmayı seviyordum özellikle Saray’da olduğum zaman gezmeme keşfetmeme yönelik destekleyici bir gücü olmuştu. İstanbul’a geldiğimde İstanbulun yoğunluğunun üstüne bana paylaşmak eskisi gibi keyif vermemeye başladı. Bu durumun oluşmasında geleceği görememek ve ülkece yaşadığımız kriz de etkili oldu. Sürekli yeni sorunlarla karşılaşıp bunlar yok muş gibi yaparak, kendimi orda toz pembe yaşıyormuş hissini vermeye çalıştığımı fark ettim. Blogumu, özellikle kpss döneminde düzenli şekilde yazıyordum. Tüm sosyal medyalardan arınmış, hedefe odaklanmış ve onu gerçekleştirmiş bir murvet vardı orda. Galiba ben en çok bu murveti özledim.
Özellikle instegramdan çekilmem bir cok kişide bana aynı şeyin söylenmesine neden oldu: ‘ama öğreniyorduk :)’ evet ögrenip, öğretiyordum fakat bu durumun sürmesi murvette bir değişim sağlamayacaktı. Bakalım bir yıllığına kendi sosyal mecralarımdan çekilme kararımın sonucunu göreceğim.
kara balık 